احساس خدایی.....

به نظر من آدم تا پدر و مادر نشده است نمی تواند احساس خدا را درک کند.

دقت کرده اید هر چقدر  فرزند ما نازیبا و بد اخلاق و اذیت کن باشد باز در ته دلمان دوستش داریم و زمانی که بیمار میشود حاضریم هر کاری برایش انجام دهیم تا خوب شود؟ چون اورا از وجود خودمان میدانیم....

دقت کرده اید هر چقدر بچه ما نا اهل باشد تا آخرین روزهای حیاتمان امیدواریم اهل شود وحاضریم هر کاری بکنیم تا او خوب و سر به راه شود؟

دقت کرده اید هیچ چیز به اندازه بی حیایی و بی ادبی و گستاخی فرزندمان دل ما را نمی آزارد و با خود می گوییم تمام عمر و مالمان را صرف او کردیم و بی مزد و منت او را بزرگ کردیم و حالا که بزرگ شده جواب زحمتها و خدمات ما را چگونه میدهد؟

دقت کرده اید اگر چند بچه داشته باشیم اگر چه به همه آنها به یک اندازه میرسیم و خدمات میدهیم و مایحتاج آنها را فراهم میکنیم ولی حس قلبی ما نسبت به او که از همه مهربانتر و سربه راه تر و مطیع تر است چگونه است؟

دقت کرده اید برای پدر و مادر هیچ چیز شیرین تر از زمانی نیست که بچه خطاکارش معذرت خواهی کند و قول بدهد که دیگر کارهای بدش را تکرار نمی کند؟

دقت کرده اید اگر بچه ما قولی بدهد و عمل نکند وباز کارهای خلافش را تکرار کند چه حس و حالی داریم؟حس میکنیم مارا مسخره میکندکه هر بار قول میدهد و زیرش میزند!...

دقت کرده اید اگر بچه ما دیر به خانه بیاید و یا گم شود اگر چه بچه مطیع و مهربانی نباشد برای برگشتنش و پیدا کردنش چه حس و حالی داریم ؟

ما درست مثل خداییم !!

البته که او مثل و مانندی ندارد ولی در مثل مناقشه نیست....

 پدر مظهر صفت رزاقیت خداست و مادر مظهر ربوبیت و هر دو مظهر خالقیت او.....