من زنده ام!

امروز سر سفره صبحانه بی اختیار بغضم ترکید و اشکم در آمدو صبحانه بقیه را زهرشان کردم .....

دلم می خواست ساعتها گریه کنم و عقده سی و چند سال زندگی تکراری و بی حاصلم را بر سر خودم خالی کنم... 

 با خواندن این کتاب حالم از  این همه رفاه و آسودگی مزخرف به هم می خورد....حالم از خودم به هم می خورد....

از روزهای تکراری ام ...از ترس و دلهره های بی دلیلم ....از دلبستگی ها و دلمشغولی های تهوع آورم....

با خواندن این کتاب پا به پای مردم آبادان در کوچه پس کوچه های آن می دویدم و شاهد بی خانمان شدن زنانی بودم که هر روز با وسواس زندگی شان را مرتب میکردند.....شاهد ضجه های کودکانی بودم که در مقابل جنازه مادرانشان به دنبال آشنایی میگشتند....شاهد بهت وحیرت پدرانی بودم که نمی دانستند چگونه باید از خانه و ناموسشان دفاع کنند...

با خواندن این کتاب دیگر خجالت میکشیدم دعا کنم بهشتی شوم احساس میکردم بهشت من همین دنیاست با تمام مشکلاتش....اگر من به بهشت بروم آنها که سرگذشتشان را در این کتاب خواندم کجا بروند؟....

با خواندن این کتاب احساس میکردم هر بار که از حمام بیرون می آیم یا پس از قضای حاجت باید ساعتها سجده شکر به جا آورم....باید از اینکه شوری و بی نمکی و یا نوع غذا مرا اذیت کند خجالت بکشم ....باید بعد از خوردن هر لقمه دو رکعت نماز شکر بخوانم....

با خواندن این کتاب حالم از تمام کسانی که بر سر مسایل سیاسی و اقتصادی و قیمت نان و بنزین با هم مشاجره می کنند بهم میخورد ....حالم از تمام آنها که فراموش کرده اند بهای آسایش و رفاه و امنیت و مقامشان را چه کسانی و با چه قیمت گزافی پرداخته اند به هم میخورد....

با خواندن کتاب " من زنده ام"حالم از خودم به هم میخورد که هنوز زنده ام.....    

 به شما پیشنهاد نمی کنم این کتاب را بخوانید از شما خواهش می کنم این کتاب را بخوانید و به نوجوانان و جوانانی که دوستشان دارید آن را هدیه کنید.