یک مسأله مهم...

چند روز پیش در گروهی که در یکی از شبکه های اجتماعی با دوستان دوران دانشگاه تشکیل داده ایم بحثی در مورد برخی از مسائل اعتقادی پیش آمد.

بحث بر سر این موضوع بود که  حرکات ما در نماز برای مفاصل ما مفید است یا نه؟ 

برخی معتقدند نه تنها مفید نیست بلکه ممکن است مضر هم باشد و این در مورد عبادات دیگر مثل روزه های طولانی هم میتواند صدق کند  که برای دستگاه گوارش ضرر دارد.....

من به شخصه معتقدم بحث کردن  در مورد این موضوعات در فضا ی مجازی  وبدون کارشناس مسائل  اعتقادی اساسا درست نیست ,چون نه تنها رفع ابهام نمی شود بلکه ممکن است شبهات بیشتری ایجاد کند.البته که ما باید بتوانیم در مورد لزوم  انجام عبادات و دستورات دینمان در برابر دیگران دفاع کنیم و قبل از همه, برای خودمان این موضوع حل شده باشد .

ولی این را هم باید بدانیم که فلسفه خیلی از عبادات در حد فهم  عقل کل نگر بشر نمیباشد و برخی سالهای متمادی از عمرشان را در تحقیق و تفحص در مورد این موضوع گذرانده اند و به این نتیجه رسیده اند علت انجام برخی از عبادات صرفا اثبات عبودیت و تسلیم شدن ما در برابر حضرت حق است و حتی  زیبایی آن در همین است که بدون چون و چرا و دانستن علت آن,  انجام دهیم ,هر چند از نظر عقل ظاهر بین ما ,از نظر جسمانی برای ما ضرر هم داشته باشد .

امروزه دانشمندان به نتایج بسیار جالبی در مورد  علت  علمی ضرر داشتن برخی  ا ز خوراکی هایی که  از نظر اسلام حرام است  دست یافته اند و شاید این تحقیقات به ما ثابت میکند که هر چه در دین آمده است نه تنها برایمان ضرر ندارد بلکه حتما نفعی هم دارد .هر چند اگر   بخواهیم  صرفا از نظر جسمی و مادی آنها را اثبات کنیم کار اشتباهی است.

در اینجا به یاد  سلسله مباحث استاد پناهیان در دهه آخر ماه مبارک رمضان  با عنوان نشاط معنوی افتادم که  در انتهای بحث استاد به این نتیجه رسیدند که دین برای آرامش و راحتی و نشاط  مادی و معنوی انسان ست و  دیندار حقیقی  انسانی ست   به واقع با نشاط و آرام و سالم...

وعلت  کمبودها و مشکلات موجود در جامعه دینی را ناشی از دینداری ندانیم بلکه  به علت  نا درست و یا ناقص عمل کردن به دستورات دین بدانیم....

(برای استفاده  بیشتر ومفیدتر از مطالب استاد میتوانید به سایت بیان معنوی مراجعه نمایید)