قریب غریب !

دیروز صبح جمعه فرصتی پیش آمد تا  سری به قبرستان بزنیم و فاتحه ای برای رفتگانمان بخوانیم ، هوا ی بسیار دلپذیربهاری  ، نسیم  ملایم  صبح و سکوت و آرامش قبرستان ، روح آدم را به پرواز در میاورد ،  به همسرم گفتم  : چقدر دلم آرزوی  مرگ و خوابیدن ابدی  در این سکوت و جدا شدن از این همه هیاهو و دغدغه   را میکند..... 

 به قول او گفتنش راحت است ولی دل کندن از این همه دلبستگی کار خیلی  سختی ست ...... 

صدای دعای ندبه از امامزاده‌هاشم میآمد ،  به آنجا رفتم  تا زیارت کنم ، شایدجمعیت ندبه خوان بیش از بیست  نفر نبودند ، آن هم پیر مردها و پیر زنانی که احتمالا مثل من بد خواب شده بودند و برای خواندن فاتحه  و یا پی رفع گرفتاری و حاجتی به امامزاده آمده بودند ....راستش را بخواهید خیلی دلم گرفت و بی اختیار اشکم در آمد دلم برای غریبی امام زمان سوخت ، با این تعداد و کیفیت  افراد منتظر و ندبه خوان ....