ماکت مدینه فاضله .

امسال تصمیم گرفتیم خانوادگی به زیارت اربعین برویم .راستش را بخواهید خیلی دلشوره داشتم چون هوا خیلی گرم بود و بچه های من هم بسیار کم طاقت و نازک نارنجی....

خدا رو شکر راهی شدیم ...هوا خیلی گرم بود  و بسیار شلوغ و از نظر بهداشتی هم اوضاع چندان جالب نبود ولی نمی دانم چرا با وجود تمام سختی های که این سفر داشت برای همه ما لذت بخش بود ...

خیلی ها قبل از رفتن ما را از این مسافرت و گرما و بیماری و خستگی و عدم بهداشت حتی مسایل امنیتی  نرساندند ولی خدا را شکر تحت تاثیر قرار نگرفتیم و دلمان را زدیم به دریای خروشان زایران اربعین امام حسین ...

خوشحال بودم که بچه هایم چند روزی در این فضا زندگی کردند و نفس کشیدند ...

در این سفر دایم به این فکر میکردم که فلسفه سفر اربعین چیست که به فرموده حضرت امام حسن عسگری یکی از علایم شیعیان است .

شاید  فلسفه  اهمیت این سفر  ، دیدن  الگوی کوچکی از زندگی پس از ظهور و مدینه فاضله و آرمانی امام زمان باشد  چرا که   هدف این سفر را  برخی از علما و عرفا ، بیعت با امام زمان میدانند .

 در این سفر هر چه زیبایی و خوبی و فضیلت انسانی که سراغ داریم دیده میشود ، همه دوست دارند به هم کمک کنند ، مواسات و برادری و برابری  در اوج خود دیده میشود ، خستگی مفهومی ندارد ،...پزشک و کارمند و کارگر و خیاط و  بقال و همه و همه در اوج تواضع در یک صف می‌ایستند و با کمال رضایت از غذای نذری  می‌گیرند و هیچ کس نمی‌داند و نمی‌فهمد بغل دستی اش چه کاره است و چه شغلی دارد... همه به یک چشم همدیگر را می بینند زایر امام حسین ....همه دوست دارند خادمش باشند ، چاکرش و نوکرش ...

البته هنوز با آن مدینه فاضله  ،فاصله زیادی داریم .هنوز نقاط ضعفی در این جامعه میلیونی منتظر حکومت مهدوی وجود دارد که شاید به مرور و با حل این  مشکلات و مسایل  ، بیشتر و بیشتر آماده ظهور شویم مثل رعایت نظم و  ترتیب ، رعایت بهداشت ، اسراف نکردن  نعمت های  خدا و.....

ولی به نظرم هر کس ، یک بار هم که شده باید به این سفر روحانی برود تا فاصله خودش را با  انسان کامل   بسنجد و بفهمد و فاصله جامعه را با جامعه ایده آل جهانی مهدوی ...