مثل مرغی در قفس ...

من همیشه فکر میکردم وقتی می‌خوابیم  ، جسم و بدن  ما استراحت می‌کند و خستگی اش در میرود  به همین دلیل بعد از بیدار شدن سرحال و پر انرژی  میشویم ولی چند روز پیش پای صحبت استادی بودیم ، ایشان معتقد بود ند ، علت این که بعد از خوابیدن با انرژی میشویم این است که چون در بیداری ،  دایم به امور مادی میپردازیم روحمان اسیر جسم و کالبد شده و خسته می‌شود و میخواهد اندکی از این جسم خارج شود و به عالم خودش برگردد بنابراین بدن نیاز به خواب دارد تا روحش کمی آسوده شود و هر چه فعالیت های مادی بیشتر شود ، این نیاز بیشتر و روح خسته تر میشود و  با خواب ، روح اندکی از جسم خارج میشود و به عالم بالا میرود ، به همین دلیل میگویند خواب برادر مرگ است .

من که به شخصه واقعا به این مطلب ایمان دارم .گاهی شده چند ساعت در روز مشغول خرید در بازار بوده ام ولی چنان احساس خستگی میکنم که جز با خوابیدن نمیتوانم انرژی ام را به دست بیاورم ، ولی گاهی ساعتهای طولانی مثلا در حرم  امام رضا راه رفته ام ، نماز و دعا خوانده ام  ولی باز موقع برگشتن به هتل سرحال و با انرژی بوده ام تا حدی که شاید اصلا خوابم نبرده ، این حس شادی و نشاط روحی را به گمانم بیشتر ما بعد از مجلس روضه امام حسین هم  تجربه کرده ایم.

من جوان‌های زیادی را دیده ام که بعد از ساعتها کار و فعالیت جسمی در هییت و تکیه  و شرکت در مراسم عزاداری و سینه زنی ، تازه آخر شب  با هم به گشت و گذار و شب نشینی مشغول می‌شوند و هیچ احساس خستگی و کوفتگی نمی‌کنند .

  ارتباط  روح و جسم هم  خودش ، عالمی دارد ‌ .همان قضیه مرغ باغ ملکوت و قفس جسم  و عالم خاک است .....