و انتقام بگیریم....

محرم ماه عجیبی ست....تا اربعین  بر مظلومیت مولایی اشک می ریزیم که اگر اراده  میکرد با گوشه چشمش میتوانست عالم را زیرو رو کند ....سپاه یزید که در برابرش عددی نبود....

به دستان قلم شده سرداری میگرییم که اگر به میدان میرفت یداللهی اش را ثابت  میکرد .....اثبات میکرد که فرزند اسدالله الغالب ست.....

بر اسارت خواهری فغان سر میدهیم که هر چه مصیبت دیده بود، در آن نیمروز، همه در چشمش زیبا بود.... چرا که او زینت  امیر المؤمنین بود...

خداوند به احترام خون حسین هزار و چهارصد سال است که تاریخ را در کربلا نگهداشته است تا همه عالم بفهمند  .....و بگریند ....و بغضشان را در سینه نگه دارند.... و آماده شوند .  .. و قیام کنند.... تا منتقم   خون او ظهور کند ....

تا حسین حکومتش را بر پا کند....تا علی حقش را از غاصبان خلافتش پس بگیرد ...

تا دیگر هیچ ظالمی جرأت نکند به مظلومی  نگاه چپ کند .....هیچ حیوانی گوشواره دختر بچه ای را از گوشش نکشد ....هیچ بی ناموسی، ناموس داغدار پیامبر را به اسارت نبرد...هیچ بی شرفی  در برابر چشمان خواهری  ،سربرادرش را ......هیچ جنایتکاری بهانه دختر بچه ای را با سر بریده پدرش خاموش نکند.....هیچ جانوری طفل شیر خواری را در برابر چشمان پدرش.....

تا مهدی بیاید ...و...دنیا را گلستان کند....

ای کاش ما هم باشیم و.....بغضمان را خالی کنیم و....