از عجایب خلقت...

حدیثی خواندم با این مضمون ، افرادی که از زندگی خوب و نعمت های  زیاد برخوردارند ولی دایم ناشکری میکنند ( به قول ما بیدگلی ها سوخته میکنند )خداوند روزی شان را کم میکند و به سختی گرفتار شان میکند ( شاید چون لایق این برخورداری نبودند ) 

این حکایت بسیاری از مردم ماست ، طرف بهترین ماشین  و دو  منزل مسکونی دارد.... ، بهترین خورد و خوراک... ، ریخت و پاش خوب... ،  جهیزیه به دخترش میدهد همه چیز عالی..... ، عروسی برای پسرش میگیرد در بهترین تالار با چند مدل غذای مختلف ،... سالی چند بار مسافرت میرود.... ، حساب بانکی اش هم خالی نیست ولی دا یم از گرانی می نالد و وقتی نوبت کمک به دیگران  میشود آه  و ناله سر میدهد و به زمین و زمان بد و بیراه میگوید ، خدایی ما هم حرصمان در میاید از این همه ناشکری ، خداوندکه  حق دارد....

یا  طرف چهار ستون بدنش سالم است ، کل سال همه چیز را با ظرفش میخورد فقط نزدیک ماه رمضان که میشود یکهو  زخم معده و یا سنگ کلیه میگیرد ، یکی نیست به اینها بگوید عزیزان هزار و چهار صد سال است میلیونها آدم هر سال روزه میگیرند ، کسی از یک روز گرسنگی هنوز نمرده ....

ازهمه عجیب تر کسانی که ما را مسخره  و متهم میکنند به تحجر و عقب افتادگی و پیروی از آیین هزار و چهارصد سال پیش ،  در حالی که خودشان افتخار میکنند به  تاریخ دو هزار و پانصد سال قبل ، یک حساب سرانگشتی هم بکنیم  آنها هزار سال از ما عقب ترند ...یا بهتر بگویم ما هزار سال از آنها جلوتریم .