خسی در میقات.

امسال بعد از  دو سال، یا بهتر بگویم پانزده سال انتظار ، ان شاء الله عازم سفر حج تمتع خواهیم شد.

پانزده سال پیش ثبت نام کردیم دو سال پیش اسم مان در آمد و متأسفانه به علت شیوع کرونا، مراسم حج تعطیل شد و امسال قرار است اگر خدا بخواهد و زنده باشیم راهی شویم.

من از همین الان قلبم تند تند می‌زند و گاهی فکر میکنم روی پاهایم بند نمی‌شوم.... یک احساس شوق و ذوق عجیب همراه استرس و اضطراب...و ترس از این که بروم و بی هیچ تغییری برگردم. 

بعضی  ها معتقدند چنین سفر پرهزینه ای به کشوری مثل عربستان که دشمن شیعیان هستند اشتباه است.

چه کنیم که خداوند خانه اش را در آن سرزمین گذاشته و حجش را واجب کرده... حتما صلاح و حکمتی در آن هست.

مرد دنیا دیده ای که در سفر کربلا باما همسفر بود میگفت..  «کشورهای زیادی سفر کرده ام ولی هیچ سفری به انداره کربلا و مکه  از نظر هزینه به صرفه نیست.» 

طرف چند  روز به قشم و کیش و یا  با  تور به اروپا  می‌رود بیش از پنجاه میلیون خرج می‌کند به جز سوغات و خرید... 

ولی نوبت به سفر واجب حج  که می‌شود ، معتقدند  که اسراف است و باید به نیازمندان کمک کرد.

آن هم سر جای خودش...  حج هم مثل خمس و زکات  واجب است. دعا کنیم با معرفت انجام دهیم  و با نیت درست و سالم.

یکی دوست دارد پولش را در سفر به ترکیه و اروپا خرج کند، یکی هم مثل ما دیوانه است و دوست دارد با پولش به کربلا و مکه برود. 

همسر من به سبب شغلش به کشورهای زیادی سفر کرده، فرانسه، چین، روسیه، کره، بلاروس ولی میگوید تنها  جایی که دوست دارد،بارها  به آن  سفر کند مکه و کربلاست.

 ان شاء الله هر کس آرزوی  هر سفری را که دارد خدا قسمتش کند.