حلاجی در اربعین.!

 بعد از سالها انتظار، بالاخره امسال عازم   سفر اربعین شدم   و هنوز در شوک آن هستم.... اشتباه نکنید من مثل خیلی ها که از پذیرایی و سخاوت مردم عراق و جمعیت میلیونی و دلدادگی مردم و شور و هیجان مراسم عزاداری  در این ایام  شوکه می‌شوند نمیگویم ...

من  درقبل و در حین سفر و حتی بعد از آن دائم به این فکر میکردم که چرا زیارت اربعین جزء علائم  شیعیان شمرده شده.؟ 

وقتی می دیدم که گرما و تشنگی گاهی  طاقت مردم را کم می‌کند به طوری که با همسفرانشان تندی می‌کنند ... سر جای خواب و در صف غذا، با هم جر و بحث می‌کنند.... بعضی‌ها  با مردم عراق در موکبها بر سر نظافت و مسائل دیگر دعوا می‌کنند و خودشان را محق می‌دانند و رعایت میزبانی آنها را نمیکنند.... به راحتی غذاهای نذری را نیم خورده می‌کنند و  دور می‌ریزند ... جاده ها و  خیابان‌ها و کنار موکب ها را  تبدیل به زباله دان می کنند و نظافت را رعایت نمیکنند....

با خودم می‌گویم آیا واقعا مردم امادگی یک زندگی اجتماعی  متمدنانه بزرگ و جهانی را دارند!؟... .

هم فهمیدم و هم نفهمیدم... سختی‌های این سفر به ما می‌فهماند که چند مرده  حلاجیم و آیا واقعا آماده ظهور و قیام امام زمان  هستیم  یا نه؟ بسیاری از ما هنوز  درگیر مسائل پیش پاافتاده   زندگی هستیم و نمی‌توانیم به مسائل متعالی تر فکر کنیم.