یک معجون عجیب و غریب!

چند روز پیش با خانم محترمی صحبت می‌کردم. معتقد بود فضای سیاسی کشور خیلی بسته است و اگر حکومت کار فرهنگی درستی می‌کرد الان مشکلی به نام بد حجابی نداشتیم. خودش ظاهر و  پوشش چندان موجهی نداشت ولی از بی حجابی و پو شش های زننده هم ناراحت بود. دائم از مسئولین و مدیران ارشد بد میگفت و گاهی نسبت به رضا پهلوی و فرح  ابراز ارادت می‌کرد و  می‌گفت رضا شاه روحت شاد...گفتم به نظر شما  رضا پهلوی برای حکومت بر ایران مناسب است؟ گفت نه اصلا... 

پرسیدم شما زمان انقلاب کودک بودید، حکومت پهلوی را ندیدید،. کتاب‌هایی که خاندان پهلوی در قالب خاطرات و زندگینامه نوشته اند را خوانده‌اید؟  گفت نه تا حدودی ولی چیزهایی شنیده ام از آن دوران... 

نمی‌دانم قضیه کشف حجاب و بگیر ببند رضا شاه را با  حجاب اجباری (به قول او) الان چگونه مقایسه می‌کرد.؟! 

میگفت از سادات است و ارادت خاصی نسبت به ائمه داشت و معتقد بود اوضاع دنیا  فقط زمانی درست می‌شود که امام زمان ظهور کند. 

میگفت شرایط اقتصادی مردم خیلی  بد است چرا  با این وجود، حکومت به مردم کشورهای دیگر کمک می‌کند؟!  چرا که  « چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.» در عین حال خودش را حامی حیوانات می‌دانست و عضو NGO های حمایت از حیوانات معرفی کرد که برای جراحی و  تهیه  غذابرای آنها  همکاری می‌کرد....  دائم از احترام و محبت به همنوعان هم  میگفت. 

گفتم یعنی کمک به انسانهای دیگر از کمک به حیوانات اهمیت کمتری دارد؟! 

خلاصه این که معجونی بود برای خودش.!! 

الان درصد زیادی از مردم ما از این دست هستند اصلا فازشان معلوم نیست. وقتی با آنها صحبت میکنی سرگیجه میگیری و ترجیح می‌دهی هر چه می‌گویند سکوت  و تایید کنی.