امتحان یا تاوان؟

یکی از دوستان من پرستار است. گاهی از بیمارانش برایم تعریف میکند.

یکبار میگفت:" مرد جوانی که دچار بیماری صعب العلاجی بود در بخش ما بستری بود.متأهل بود و به ظاهر مؤمن و معتقد.خانواده مهربان و خونگرمی داشت.

از بیماریش خسته شده بود و شاکی و از درمان شدن نا امید.معتقد بود آزمایش الهی است و به همه میگفت دعا کنند خداوند صبرش را از او نگیرد.

مدت طولانی در بیمارستان بستری بود و بعضی از شبها خانم های مختلفی به عنوان همراه کنارش می ماندند. آمارش را گرفتیم کاشف به عمل آمد دوست دختر هایش هستند!!!......."

با خودم گفتم من اگر به جای او بودم شاید علت بیماریم را آزمایش الهی نمی دانستم بلکه مجازات الهی و تاوان این رفتارم می دانستم و سعی میکردم روابط نادرستم را ترک کنم. 

البته که تشخیص این امر کار هر کسی نیست و فقط خدا علت و حکمت گرفتاریها و مشکلات ما را میداند ولی قبول کنید که گاهی خودمان را به کوچه چپ میزنیم و با کمال اعتماد به نفس همه چیز را به نفع خودمان تمام میکنیم .که بله "هر که به درگاه خدا مقرب تر است جام بلا بیشترش میدهند و..."

ولی مطمئنا در اعماق وجدانمان خودمان میدانیم چه کاره ایم......