خواستم ثواب کنم ، کباب شدم ....

تا حالا برایم  چنین اتفاقی نیفتاده بود که با تمام وجود این ضرب المثل را درک کنم  به طوری که بوی کباب شدنم را همه نزدیکانم  فهمیدند .

چند روز پیش برای عزیزی ، وسیله ای که به گمانم نیاز داشت خریدم ، حالا به هر دلیلی خوشش  نیامد و به جای تشکر ، دا یم از آن عیب و ایراد گرفت .... راستش خیلی تحمل کردم ولی بالاخره صبرم تمام شد و ناراحت شدم و گفتم آنچه نباید می گفتم ....

که  دندان اسب پیشکش را نباید شمرد  و غیره ....

طرف از دستم خیلی ناراحت شد و اسب را قبول نکرد و شد آنچه نباید بشود ....

هر چه تلاش کردم تا عذر خواهی مرا بپذیرد ، فایده نداشت و آب ریخته به جوی برنگشت و جای بدهکار و طلبکار عوض شد ....

و حالا من مانده ام و بوی کباب شدنم و یک دل سوخته ....

راستش را بخواهید هنوز هم مانده ام عیب از کجا بود؟ ، از دلسوزی و محبت نابجایم؟  یا  از کم صبری و کم طاقتی و حاضر جوابیم ؟

به این نتیجه رسیدم  کار خیر کردن هم ظرفیت میخواهد یا نباید اصلا کار خیر کرد یا اگر کردیم نه تنها نباید توقع تشکر داشته باشیم  بلکه باید انتظار و   تحمل هر چیز دیگری را هم داشته باشیم ...