بخریم یا نخریم...

نزدیک عید است و بازار خرید داغ .

گاهی  واقعا نمیدانی جنس و کالای ایرانی بخری یا خارجی.

توهین به تولید کننده های ایرانی  یا سوء تبلیغ نباشد ولی من به شخصه بیشتر مواقع که جنس ایرانی خریدم بعد از مدتی پشیمان شدم .... نمیدانم چرا ما ایرانیها اصولا دوست داریم از کار بزنیم و کم  بذاریم و این را زرنگی میدانیم ، یکی میگفت  نود درصد ما ایرانیها دزدیم .... ببخشید لطفا به خودتان نگیریدشما  جزء آن ده  درصدید.

 لباس  ایرانی می خریم ، بعد از یک بار شستن  ،رنگ و سایز لباس که طبیعی ست  گاهی شکلش هم عوض میشود  مثلا شلوار خریدی بعد از شستن  بلوز میشود .

یا نمونه اش من چند وقت پیش از همین ظروف نچسبی که دا یم در برنامه آشپزی تبلیغ میکنند خریدم  ،اولین باری که شستم ، آنقدر لبه ماهیتابه تیز بود که دستم برید ....یا چاقو می خری ،نمی برد ...قاشق چنگال استیل می خری بعد از چند بار شستن ، زنگ میزند .....

بعد دا یم سفارش میکنند جنس ایرانی بخرید و به تولید ملی کمک کنید .این موضوع در مورد کارهای خدماتی ما هم صدق میکند .پزشکانمان کم کاری میکنند....معلمانمان حوصله و اعصاب ندارند....مهندسینمان بی دقتی میکنند....فروشندگانمان کم فروشی یا گرانفروشی میکنند....تحصیل کردگانمان  کار کردن را عار میدانند...کارگرانمان حال کار کردن ندارند.. و مدیران فقط به دنبال پر کردن جیبشان هستند ...خلاصه هر کسی به هر نحوی سر دیگری کلاه میگذارد و همه تقصیرها را به گردن مسءولین و دولت و حکومت می اندازیم ...و اگر در این میان چهار نفر آدم دلسوز و متعهد باشد از کرده خود پشیمان میشود .چون ظاهرا  او فقط ضرر میکند.

ژاپنی ها ضرب المثل جالبی دارند....

به خاطر میخی نعلی افتاد 

به خاطر نعلی اسبی افتاد 

به خاطر اسبی سواری افتاد 

به خاطر سواری جنگی شکست خورد .

به خاطر شکستی مملکتی نابود شد 

و همه اینها به خاطر کسی بود که میخ را خوب نکوبیده بود .

 

ای کاش وسواس داشتم .

وسواس بیماری بسیار بدی ست بیشتر از آنکه خود شخص اذیت شود اطرافیان آدم وسواسی معذب هستند .....

جالب این است که اگر شخص وسواسی بپذیرد که بیمار است و به روانپزشک مراجعه کند، به مرور ،و البته با همکاری خانواده اش به خوبی درمان میشود ...ولی متاسفانه اکثر آدم های مبتلا به وسواس نه خودشان قبول میکنند که بیمار هستند نه خانواده هایشان  همکاری لازم برای درمان را دارند و این باعث بدتر شدن و پیشرفت بیماری آنها میشود ...

و بعضی ها هم مثل من از آن طرف بوم  می افتند .

 هر سال نزدیک عید که میشود آرزو میکنم ای کاش وسواس داشتم و در طول سال  آنقدر بشور بساب میکردم که نزدیک عید مجبور نبودم این قدر خسته شوم و کار یک ساله را در عرض چند هفته  انجام دهم . اصولا خانمهایی که همیشه تمیز و مرتب  هستند نیازی به خانه تکانی ندارند... 

 فکر میکنم این قضیه در مورد مسایل روحانی هم صدق میکند و ادمهای وسواسی  این حدیث پیامبر که «گناه نکردن آسان تر از توبه کردن است»  را به خوبی متوجه میشوند.

ببخشید خیلی تند و مختصر مفید نوشتم ،چون هنوز خیلی کارهایم باقیمانده ....سال خوبی داشته باشید.

آرزوی مرگ....

 مدتی بود که دختر کوچکم به من میگفت  دوست دارد بمیرد .... من خیلی نگران شدم و فکر کردم از چیزی ناراحت شده و در فشار است و یا به افسردگی حاد مبتلا شده  .... وقتی علتش را پرسیدم متوجه شدم در  یکی از برنامه های تلویزیون  در مورد ویژگی های بهشت گفته شده و این که  انسانهای خوب بعد از مرگ به بهشت میروند و از آنجایی که  دختر کوچولوی من فوق العاده احساساتی و عاشق طبیعت و گل و بلبل است دا یم آرزوی مرگ میکرد ..... این که چطور مسأله را حل کردم بماند ... 

 در زمانه ای زندگی میکنیم که همه از هر طرف مورد هجوم و بمباران اطلاعاتی قرار گرفته ایم ، این موضوع، اگرچه مزایایی دارد ، معایب بزرگی هم دارد مخصوصا برای بچه هایمان .....مطالب زیادی را زودتر از سنشان می آموزند که گاهی درک و هضم آن برایشان خیلی سخت است مخصوصا در زمینه اعتقادی .... و این کار تربیت را بسیار سخت تر میکند .

چند سال پیش،  در یکی از مراکز قرآنی ،دوره مربیگری حفظ قرآن  به کودکان  را گذراندم و در همان مرکز مشغول کار شدم  ....یک ترم گذشت و من اصلا از نظر روحی حالم خوش نبود ....این که می دیدم بچه های چهار ، پنج ساله  ،چقدر با سختی و اصرار و فشار والدینشان قرآن را حفظ میکنند  ....و سخت تر این که معنی و مفاهیم  نیز برایشان گفته میشد ، آن هم جزء سی که بیشتر در مورد قبر و قیامت و بهشت و جهنم است مرا عذاب میداد .... و دایم با خودم می گفتم چه لزومی دارد که بچه هایی در این سن  که باید دنبال بازی و شادی باشند این آیات مشکل  را حفظ کنند یا مفاهیم آن را  بدانند در حالی که  خیلی از والدینشان هنوز این آیات را حفظ نیستند و حتی نمیتوانند به سوالات آنها در این زمینه ها پاسخ درستی بدهند.... و این بود که کلا کار در آن مرکز را کنار گذاشتم .

شاید برای آموزش و  استفاده از نورانیت قرآن راههای بهتری وجود داشته باشد .

ولی  این که چقدر این نظر درست است  ،نمیدانم ....