تداعی خیبر...

امسال برای من و مطمئنا خیلی‌ها، سخت ترین ماه رمضانی بود که داشتیم... افطار که می‌شد با هر جرعه آبی که می‌خوردیم یاد تشنگی و گرسنگی کودکان غزه و استیصال مادران آنها می‌افتادیم... و دردناک تر از آن ،. این که  نمی‌توانستیم هیچ کاری برای آنها انجام دهیم. 

باور کنید هر بار که افطارمهمان بودم یا ، مهمان داشتم، دائم استغفار میکردم، از این که خودمان را مسلمان می‌دانیم ولی هیچ کاری برای نجات  این همه انسان مظلوم و بیگناه و  گرسنه و  تشنه  انجام نمی‌دهیم و کارمان فقط غصه خوردن شده و شعار دادن، حتی در راهپیمایی روز قدس که  خیلی متفاوت تر و شلوغ تر از سال‌های پیش  بود حالم اصلا خوش نبود... 

و بد تر از همه اینها سکوت مرگبار جوامع بین المللی مدافع حقوق بشر.!! 

بالاخره بعد از این همه ... امروز با شنیدن حمله موشکی  ایران به اسرائیل از ته دل خوشحال شدم. دلم خنک شد...اشک شوقم  سرازیر شد. 

خدا رو شکر... قدرت خداوند از آستین مردان خدا بیرون آمد.... و گنبد  آهنین که نه، پوشالی اسرائیل را در هم کوبید... 

و ما رمیت اذ رمیت و لکن الله رمی....