مرد میدان.

سیزدهم دی هم در تاریخ کشور ما ثبت شد. یک سال از شهادت سردار سلیمانی  گذشت، نام او هم در کنار بزرگان  کشور ما ثبت شد. یک پهلوان واقعی، خیلی بزرگ تر و شجاع تر از پهلوانان خیالی  مثل رستم دستان و آرش کمانگیر و کاوه آهنگر و.... 

سلیمانی یکی ازانسان‌هایی بودکه بوسیله او   بسیاری از واژه هایی که تا دیروز برایمان فقط یک کلمه  زیبا و با معنا بود عینیت یافت، واژه هایی مثل شجاعت، غیرت، ایثار، وطن پرستی،.  ... 

ما  که از نزدیک با او ارتباط نداشتیم این همه از رفتنش سوختیم... خدا به فریاد دل دوستان و آشنایانش  برسد که از نزدیک مهربانی،  شجاعت و فداکاری‌های او را دیده بودند. 

قبول داریدبعدازرفتن  او  اوضاع دنیاهم،به هم ریخت.؟ .... کرونا شیوع پیدا کرد، دید و بازدیدها کم شد، دورهمی و عید و جشن و عزا و دست دادن و روبوسی و همه و همه کمرنگ شد.... 

شاید روزگار هم عزادارش شد و حال و حوصله اش را از دست داده،  افسردگی گرفته و منتظر یک اتفاق بزرگ است تا شاید بتواند غم از دست دادن او را از یاد ببرد. 

اعتراف میکنم تا قبل از شهادت حاج قاسم از طرز زندگی امامان و بزرگان دینمان نمی‌توانستم نمونه عینی پیدا کنم، وقتی او شهید شد و ابعاد مختلف زندگی اورا اززبان اطرافیان، دوستان و حتی دشمنانش شنیدم و خواندم، فهمیدم می‌توان در این زمانه غریب هم   مانند آنها زندگی کرد. 

یک عمر در میدان جهاد و مبارزه برای آرامش و آسایش دیگران. یک مرد به تمام معنا....مردی در میدان عمل.