دغدغه داشته باشیم...

مدتی ست در قالب یک کار فرهنگی با عده ای از دوستان در مورد انتخابات با برخی از مردم  بحث و گفت و گو  میکنیم، علت شرکت کردن یا نکردنشان را میپرسیم..

نظراتشان گاها جالب و قابل تامل است. 

دیروز با خانم محترمی  صحبت می‌کردم با عصبانیت گفت این بار دیگر شرکت نمیکنم... پرسیدم چرا!؟  

گفت،  « من دفعه قبل به آقای رئیسی رای دادم و  با عملکرد این یک سال شان دیگر کلا نا امید شدم.» ... 

 بر خلاف بسیاری از مردم که دغدغه شان مسائل و مشکلات اقتصادی ‬‏ است.، این خانم از اوضاع فرهنگی جامعه شاکی بود. خودش مانتویی بود و ظاهر کاملا معمولی داشت  ولی میگفت،  « چرا دولت جلوی این همه بی بند و باری را نمی‌گیرد، ما این همه شهید ندادیم که الان اوضاع جامعه مان اینطور باشد.» 

گفتم،  « خب صحبت های شما کاملا درست ... حالا که دولت  به هر دلیلی وظیفه اش را به درستی انجام نمی‌دهد، ما هم نباید به وظیفه مان عمل کنیم؟! مگر نه اینکه شهدا این انقلاب و نظام را امانت به ما سپردند،؟. 

مگر شما از دست این افراد بی بند وبار شاکی نیستید ؟ خب با رای ندادن تان شما هم جزء گروه و دسته آنها محسوب شده  و با اکثر آنها هم رای میشوید  که معتقدند نباید در انتخابات شرکت کنیم به نشانه اعتراض!

در ثانی شما چه نظر و پیشنهادی برای مقابله با این افراد  دارید؟ دولت و حکومت چگونه می‌تواند جلوی بی بند و باری آنها را بگیرد اگر با فشار باشد که دوباره غائله سال پیش رقم می‌خورد و اگر با کار فرهنگی باشد که نیاز به زمان زیادی داریم تا اثر کند....» 

سکوت کرد ، پاسخی نداشت ،  ولی فکر میکنم نظرش تغییر کرد... 

گلی در کویر قلب ما...

امروز نیمه شعبان بود. روز تولد امام زمان. باز بدون حضور خودش جشن گرفتیم. من اصلا فلسفه این شادی ها را نمی‌فهمم چیست؟

امام مان غایب است و علت غیبتش عدم آمادگی ماست که ادعا میکنیم شیعه و پیرو او هستیم و شاید منتظرش و بعد با کمال پررویی در نبودش برایش جشن تولد میگیریم....! 

بعضی‌ها به این نظر من خورده می‌گیرند که باید به فرموده اهل بیت در شادی شان شاد باشیم... 

دیشب  پای صحبت های استاد شجاعی بودیم. ایشان هم همین اعتقاد را داشتند...

خوشحال شدم که در این مورد نظرم درست بوده.. 

ایشان معتقدند که دعای ما برای فرج امام از روی سیری است ،. هنوز اضطراری احساس نمی‌کنیم و برای ظهورش احساس نیازی نداریم و لحظه شماری نمی‌کنیم.

 نمی‌دانیم که  چقدر حضرت منتظر ظهور است و منتظر ما که آمادگی خودمان را برای حضورش اثبات کنیم. 

او می‌داند که آمد نش چقدر حال ما و دنیا را خوب می‌کند ولی ما نمی‌دانیم چون به این زندگی  بخور و بخواب مان خو کرده ایم و نمی‌خواهیم برنامه های مزخرفمان بهم بریزد و شاید حتی در ته ته دلمان نگرانیم از آمدنش... 

شاید تنها کسانی که در زمانه ما به این اضطرار رسیده اند و منتظر واقعی او هستند  مردم مظلوم غزه باشند.... آنها معنی  واقعی  نا امنی، بی پناهی، ظلم و بی کسی را میدانند . ،.