بیچاره بچه هایمان............

سلام یاد روزهای خوش کودکی مان به خیر. نزدیک به سه دهه از عمرم گذشته است و خاطرات و حرفهای زیادی دارم تا برای دخترهایم تعریف کنم. شیطنت های راه مدرسه .بازیهای دوران بچگی مان.. لی لی روی خانه های گچی در کف حیاط بزرگ خانه.یک قل دو قل بازی . شنیدن قصه های ظهر جمعه موقع ناهار خوردن. گوش کردن به طنز های صبح جمعه هنگام لباس شستن در وسط حیاط .پارو کردن برف پشت بام های گنبدی شکلمان کمک بابا.گرم کردن غذا با بخاریهای علا الدینی.درس خواندن زیر نور چراغ گردسوز زمان قطع برق در شب.خوابیدن زیر کرسی در شبهای سرد زمستان.بازی در جوبهای پشت خانه و پیدا کردن صدف و زالو.دلم برای بچگی ام تنگ شده و برای بچه هایم میسوزد. زندگی در اپارتمان های کوچک و بدون حیاط.بدون خواهر و برادر و هم بازی .نشستن پای کامپیوتر و تلویزیون و............ بیچاره بچه هایمان... .... چه ظلم بزرگی در حق شان کردیم....... یعنی بشریت با پیشرفت تکنولوژی چقدر به خودش ظلم کرد. تمام لذتهای زندگی اش را با چیز هایی عوض کرد که ارزشش را نداشت و ارامش را از او گرفت.