باز هم گول خوردم.....

هفته پیش توفیق حاصل شد چند روزی به زیارت امام رضا(ع) مشرف شدیم .زیارت برای من به شخصه یک وسیله شارژ روحی است .بعضی از مردم روح خیلی بزرگی دارند و در هر زمان و مکانی سیمشان وصل است و همیشه شارژ هستند .بعضی از آنها مثل من هراز گاهی نیاز به شارژ دارند تا  روشن شوند.  

حرم امام رضا برای من گوشه ای از بهشت است وقتی در آن هستم انگار آدم  دیگری هستم ....روحانی و ملکوتی که نمی تواند بد باشد ...فکر بد و کار بد کند... حتی برای کسانی که از دستشان دلخور هستم دوست دارم دعای خیر کنم ....

ولی همیشه این سؤال برای من وجود داشت که چرا هر موقع شرایط معنوی خوبی  برایم بوجود می آید بعد از زمان کوتاهی اتفاقی می افتد که احساس میکنم تمام دستاورد های معنوی ام را از دست می دهم . البته این را در مورد دیگران نیزبه عینه دیده ام .

مثلا بعد از برگشتن از مراسم شبهای احیا مردم بر سر پارک ماشین هایشان با هم دعوا می کنند  یا بعد از عید فطر و تمام شدن ماه مبارک رمضان یک دعوای عجیب خانوادگی رخ میدهد.یا دربرگشتن از سفر های زیارتی بین همسفرها  دلخوری ایجاد میشود.. نمی دانم شما هم این را تجربه کرده اید یا نه؟ولی خیلی احساس بدی برای انسان ایجاد میشود تصور میکنی تمام زحمت هایت بر باد رفته است.  

این سؤال در ذهن من بود تا این که شب آخری که در صحن رضوی بودیم جناب آقای حسینی قمی سخرانی میکردند .در بین صحبت هایشان به این موضوع اشاره کردند و فرمودند خیلی مواظب دستاورد های معنوی تان باشید چون شیطان اجازه ورود به بعضی از مکانها و زمانها را ندارد مانند حرم اهل بیت و پس از خارج شدن شما از این مکانها و زمانها تمام سعیش را میکند تا شما را به گناه بیندازد و آنچه به دست آورده اید را از بین ببرد.  

و من تقریبا جواب سؤالم را گرفتم ولی مشکل همچنان به قوت خود باقی است چون نمی دانم چه کنم تا به این راحتی گول شیطان را نخورم؟