"منِ او"

یکی ازلذت بخش ترین کارهای دنیا برای من خواندن و نوشتن است. موقعی که غمگینم و یا از کسی دلخورم مینویسم تا دلخوریهایم کم شود  و یا در حقیقت از دلم به روی کاغذ منتقل میکنم تا ذهنم کمتر درگیر باشد . 

موقعی که خوشحالم مینویسم از خاطراتم ویا از تجربه های مفیدم و اگر قابل خواندن و استفاده برای دیگران بود در وبلاگمان درج میکنم. 

برای خواندن ,بیشتر ,کتابهای زندگی بزرگان ویا کتابهای علمی و مستند را انتخاب میکنم  وکتابهای تاریخی و خاطرات شخصیت ها هم برایم جذاب است و کمتر به خواندن رمان و داستانهای تخیلی علاقه دارم .ولی یکبار به طور اتفاقی  با کتاب "من او" ی رضا امیرخانی آشنا شدم و اولین  کتاب رمان  زندگی ام را شروع به خواندن کردم .آنقدرجذاب و زیبا بود هم از نظر داستان و ماجرا و هم از نظر قلم و ادبیات که در عرض چند روز این کتاب ششصد  صفحه ای  را من, که هیچ علاقه ای به خواندن رمان نداشتم تمام کردم و آنقدر در داستان و شخصیتهای آن غرق شده بودم که شبها خوابشان را می دیدم . 

از ویژگی های این کتاب این است که  وقتی به نیمه کتاب  میرسی هنوز چیزی از آن سر در نمی آوری و نویسنده قدم به قدم و در هر فصل نکته ای برایت روشن میکند و در پایان داستان دچار شوک میشوی  به طوری که دوست داری یکبار دیگر کتاب را از اول تا آخریک نفس بخوانی تا طعم زیبایی قلم و اندیشه نویسنده را مزه مزه کنی و  بادقت بچشی .  

خلاقیت در بیان داستان که یکبار از زبان نویسنده و یک بار از زبان شخصیت اصلی داستان ,قصه تعریف میشود از ویژگی های منحصر به فرد این کتاب است.که خواندنش را به همه مخصوصا کسانیکه علاقه ای به خواندن رمان ندارند پیشنهاد میکنم.  

آنقدر از خواندن این کتاب لذت بردم که به دنبال آثار دیگر امیر خانی رفتم کتابهای دیگرش به زیبایی این اثر نبودند ولی کتاب "قیدار"ش هم داستان زیبایی را آفریده بود که خواندنش خالی از لطف نیست .  

شاید ویژگی مشترک  تمام کتابهای امیر خانی این باشد که نامهای پر مفهوم و در نظر اول نا مأنوسی برایشان انتخاب میکند که خواننده برای خریدن آن جذب میشود.