بچه شیعه ها...

 
فردا عید غدیر است .این عید را به همه بچه شیعه ها تیریک و شادباش عرض میکنم.  

من خودم اگرچه سید نیستم ولی به شخصه حس عجیبی نسبت به این عید دارم . سید که چه عرض کنم در شیعه بودن خودم هم شک دارم ....شاید هم در مسلمانی ام..... یا حتی در انسان بودنم..... همیشه خودم را مصداق بارز این ابیات سعدی میدانم که  میفرماید :   

....

اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی          چه میان نقش دیوار و میان آدمیت

خور و خواب و خشم و شهوت شغب است و جهل و ظلمت         حیوان خبر ندارد ز مقام آدمیت  

 به حقیقت آدمی باش و گرنه مرغ  باشد         که همی سخن بگوید به زبان آدمیت  

....

خلاصه این که هر وقت به عید غدیر نزدیک میشویم هم خوشحالم و هم خجالت زده .خوشحال از این که شیعه هستم اگرچه فقط به اسم... و شرمنده از این که هیچ نشانه ای از تشیع در من نیست .   

تا الان سه چهار بار خطبه غدیر را خوانده ام و امروز هم باز تصمیم دارم بخوانم شاید چیزی دستگیرم شود. 

نهج البلاغه ی حضرت را هم یکی دوبار از اول تا آخر رو خوانی کرده ام ولی باز از تشیع چیزی  نفهمیدم.  

حضرت امیر را حتی کسانی که در غدیر بودند و به او به سبب خلافتش تبریک گفتند وبا او زندگی کردند هم  نشناختندتا چه رسد به ما که از شیعه فقط اسمی به یدک میکشیم آن هم نه به انتخاب که به ارث از پدرانمان به ما رسیده است!!!! 

همیشه به این فکر میکنم که اگر مسلمانان غدیر را به درستی میفهمیدند کربلا و عاشورایی رخ نمی داد .  

که کربلا محصول کج فهمی حاضرین در غدیر بود.

شاید معنای واقعی غدیر را بعد از فرج حضرت صاحب  بفهمیم. پس برای ظهورش دعا کنم که جز دعا کار دیگری نمیدانیم.