چقدر میتوانیم بی تفاوت باشیم.

تا حالا شده که در مقابل بیمارستانی ، یک نفر مدارک پزشکی اش را نشانتان بدهد و بگوید پول لازم برای درمان ند ارد......

یا  جوانی  در پیاده رو جلویتان را بگیرد و بگوید ،دانشجو و یا سرباز است و کیفش را زده اند  و میخواهد به شهرش برگردد و  احتیاج به مقداری پول دارد....

یا خانم پیر و موقر ی از شما آدرس بپرسد  و بگوید چون کیفش را زده اند مجبور است پیاده برود ،در حالیکه  مسیرش خیلی دور  است ....

و یا پسر بچه دست فروشی به شما التماس کند که همین چند جنس باقیمانده اش را بخرید چون دیر وقت است و باید برگردد خانه و اگر همه را نفروخته باشد او را تنبیه میکنند.....

و یا پیر مردی  از شما خواهش کند  که از او خرید کنید چون برای درمان جوان بیمارش به پول نیاز دارد ......

ویا خانواده ای را  ببینید که با یک بچه خردسال در سرمای زمستان در کنار پیاده رو نشسته اند و بگویند که مسافر هستند و پول کافی برای رفتن به مسافر خانه ندارند .......

در تهران زندگی کنی و از این صحنه ها ندیده باشی ، بعید است ...

من  چندین بار درهر یک از  این موقعیت ها قرار گرفته ام .....

بماند که  کدام یک از آنها راست  گفته اند و کدام یک  نه .....فقط خدا میداند ....

و بماند که  عکس العمل من چه بوده است ولی  هیچ وقت تصاویر این صحنه ها از ذهنم بیرون نمیرود .

گاهی فکر میکنم ما انسانها چقدر میتوانیم نسبت به  اطرافیانمان بی خیال و بی تفاوت  باشیم ......