سر سفره روضه ...

از هر چه بگذریم سخن دوست خوشتر است.

 امسال توفیق حاصل شد دهه اول محرم را در بیدگل باشم  و خاطرات کودکی ام در ایام محرم را مرور کنم ....شب عاشورا  و شام غریبان درصحن  امامزاده قاسم به همراه بیشتر افراد خانواده بودیم و  چه خوش گذشت... 

مردم در گوشه و کنار حیاط دور هم نشسته بودند، مشغول دعا و زیار ت  ، نذری دادن و گرفتن و منتظر آمدن دسته و هیآت....

به یاد این حدیث افتادم   «چشمی که بر مصائب اهل بیت گریان شود در قیامت گریان نخواهد بود » ، بلکه شاید در این دنیا هم اسباب  نشاط روحی  و فرح معنوی ما   باشد ...

البته که اشک و گریه  سودش فقط برای خود ماست که شهادت آرزوی  مردان خداست ...  ولی گریه  بر مظلومیت شریف ترین  و مقدس ترین و پاک ترین انسان های تاریخ که توسط شقی ترین همکیشانشان  به شهادت رسیدند به دلیل  لقمه های حرامی که خورده بودند شاید راه را برایمان روشن  کند ....و باعث شود دوباره تکرار نشود...

وقتی این تجمعات و همدلی  و شور و نشاط  مردم  ، مخصوصا جوانها را در ایام  محرم میبینم  به یاد این سخن معروف حضرت امام می افتم که  «این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته »  و شاید به همین دلیل خانم زینب ،  جز زیبایی در عاشورا ندیدند  و در زیارت عاشورا  وقتی به سجده میرویم  چندین  بار خداوند را به سبب این مصیبت  عظیم شکر میکنیم ...

صفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم

 که در طریقت  ما  کافریست  رنجیدن

این درسی بود که در دهه محرم امسال از پای درس استاد پناهیان آموختم ... اگردو ست دارید  روضه های متفاوتی  بشنوید به سایت «بیان معنوی» سری بزنید ...