من و یک لباس پاره ...

مدتی است تلاش میکنم تا خیاطی یاد بگیرم ، کار سختی ست ولی لذت بخش است مخصوصا وقتی نتیجه کارت را ببینی .... برای مراسم عروسی که در پیش داریم تصمیم گرفتم لباس دخترم را که برایش تنگ شده بود درست کنم ، پارچه نسبتا گرانی خریدم ، با کلی زحمت الگو کشیدم ، با وسواس زیاد پارچه را برش زدم ، کوک زدم  و آماده پرو کردم  راستش را بخواهید کمی به خودم امیدوار شدم ، تلفن زنگ زد .... داشتم تلفن را جواب میدادم که متوجه شدم ،پسر کوچولوی بلای من قیچی را برداشته  و لباس را پاره میکند .... نمی دانستم پشت تلفن چه کنم ، دلم میخواست جیغ بزنم ولی،با کسی که صحبت میکردم  رودربایستی  داشتم ...

تلفنم که تمام شد ، نشستم و با حسرت تمام به لباس پاره شده و زحمت های چند ساعته هدر رفته ام فکر میکردم ....

کافی بود موقع جواب دادن تلفن قیچی را بر می داشتم .....

این حکایت بسیاری از کارهای ما در دنیاست که مدتها زحمت می کشیم و با اندکی غفلت تمام آنها نیست و نابود میشود ....

همان چیزی که  قرآن  « حبط اعمال » می نامد ، من با تمام وجود احساس کردم .

از جمله کارهایی که باعث نابودی کارهای خوب میشود عجب ، غرور ، حسادت  و شرک است ....