احساس همدردی ...

امروز صبح کمی دیر از خواب بیدار شدم و به جلسه روضه نرفتم به جای آن تصمیم گرفتم بروم آزمایشگاه....

کارم که تمام شد رفتم روضه ، چون آخر جلسه بود ، درها رو بسته بودند و کسی را راه نمی دادند ، ناکام و دل شکسته برگشتم ، نمیدانم شاید امام  میگفت برو به کارهایت برس ، راحت باش .... نمیخواهد بیایی روضه ....

دلم خیلی گرفت و پشیمان شدم که چرا اول نرفتم  روضه بعد آزمایشگاه  ...دیر که نمی شد.

حال افرادی  به من دست داد که قبل از  عاشورا به بهانه های مختلف از امام حسین رخصت می‌گرفتند تا بروند کارهای مهمی دارند انجام دهند و برگردند و امام بدون هیچ اجباری بیعت خود را از آنها بر میداشت و اجازه رفتن میداد در صورتی که میدانست وقتی  برگردند،  دیگر کار از کار گذشته و آنها هم غافل از این که نباید امام شان را تنها بگذارند ، رفتند ....

نمی فهمیدند وقتی امام میگوید برو ....نباید بروی و باید  اصرار کنی به ماندن ، چون امام ، امام است و عزت  دارد و  دوستان را به اجبار نگه نمی دارد ،   ولی  در جای دیگر تشنه هدایت غافلان است  و   مخالفان و دشمنان  را به راه راست دعوت میکند ....