از شور تا شعور .

مسافران اربعین ما هم برگشتند ....روز اربعین ما هم برای ابراز ارادت مسیر کوتاهی همراه خیل عظیم عاشقان امام حسین  و جا ماندگان از سفر اربعین به طرف حرم مطهر حضرت عبدالعظیم راهی   شدیم ....جای همه خالی .... باید بودید و روی دیگر شهر تهران را می‌دیدید .... مردم  از هر قشری  بودند .... از جلو و عقب تا چشم کار میکرد آدم بود .... نیازی هم به روضه و مرثیه نبود ، مردم را میدیدی با آن همه شور و عشق اشکت جاری میشد ... قلبم در سینه ام گنجایش نداشت ، شاید  خیلی   روحم   کوچک و ضعیف است و  تحمل دیدن این همه زیبایی روحانی را ندارد ...

دخترم پرسید پس چرا با وجود این همه آدم عاشق  ،امام زمان ظهور نمیکند .؟  یعنی در بین اینها سیصد و سیزده مرد پیدا نمیشود ؟

گفتم : این که می بینی شور است ، شوری که به واسطه عشق امام حسین ایجاد شده  ، هر وقت این شور به شعور تبدیل شود و مردم حاضر باشند از همه چیزشان برای یاری  امامشان بگذرند و او را تنها نگذارند،  مثل کوفیان که خودشان نامه نوشتند و در پای عمل کم آوردند ، میتوان امیدی به یاری آنها برای قیام داشت ....