گلی در کویر....

امروز نیمه شعبان است. جمعه هم هست... اینجا ایران است و چند روز دیگر عید نوروز..

مردم در جنب و جوش شب عید و خرید و رفت و آمد.... بازار ها شلوغ... در تدارک مهمانی  و عید و دید و بازدید ...

شاید در این  جمعه بازار آشفته  دنیا به تنها کسی و چیزی که خیلی ها  ، فکر نمی‌کنند امام زمان و ظهور و غیبت باشد .

غافلیم از این که اگر او بیاید حالمان خوب می‌شود، و او نمی‌آید مگر این که خودمان بخواهیم، از ته ته دلمان، با تمام وجود احساس نیازش کنیم....و باور کنیم که او تنها کسی است که می‌تواند بیاید و روزگارمان را درست کند به شرط این که عزم مان برای یاری و کمک به او جزم شود نه فقط به زبان دعا کنیم و در عمل مشغول روزمرگی باشیم و از ته ته دل نگران باشیم که نکند اگر او بیاید برنامه های مزخرف زندگی مان بهم بخورد.!!؟ 

خلاصه این که  مهدی جان! هیچ کس یاد غریبی تو نیست.... گریه کن جای خودت جای همه...