مردی که نادر بود.

چهره جدی، مصمم و کاریزماتیک نادر طالب زاده 

که هرگاه با زبان انگلیسی با تسلط صحبت می‌کرد ، احساس ارادتم به او بیشتر میشد ، را هیچ وقت فراموش نمیکنم. 

اگرچه  او را از نزدیک ندیدم. ولی احساس  شاگردی نسبت به او داشتم. 

به جز اجراها و  برنامه ها و فیلم هایش و معدودی از کتاب‌هایش، آشنایی بیشتر و نزدیکی با او نداشتم ولی وقتی دیشب خبر وفاتش را شنیدم، بی اختیار اشک ریختم.، احساس کردم آدم بزرگ و نادری   از دست مان رفت. اسمش همیشه یادآور مبارزه با اسرائیل و روشنگری جهان اسلام  بود.

دشمن هم زیاد داشت چون اصولا آدم های موفق و محبوب همیشه مورد حسادت و دشمنی اطرافیان قرار می‌گیرند..

نامش را میتوان در کنار دکتر چمران و شهید آوینی و حتی سردار سلیمانی قرار داد . مانند آنها در تمام عمر مشغول مبارزه بود، مبارزه نه با تفنگ که با قلم... نقش مهمی در شناخت ایران به جهانیان و رفع اسلام هراسی  و ایران هراسی در دنیا  داشت .

کمتر از  شهیدنبود... که مداد العلماء افضل من دماءالشهداء....