نمیرید از این همه تناقض....

حدود هفتاد سال پیش یک عده آدم پولدار و صاحب قدرت سیاسی و اقتصادی  تصمیم می‌گیرند به یکی از خوش آب و هوا ترین مناطق غرب آسیا کوچ کنند و برای خودشان سرزمین جدیدی بسازند، در ابتدا زمین‌های آنجا را می‌خرند و به مرور که تعدادشان بیشتر می‌شود تلاش می‌کنند با زور ساکنان اصلی آنجا را بیرون کنند و خودشان را صاحب آنجا می‌دانند و حتی نام سرزمین را تغییر می‌دهند...

به مرور که ساکنان اصلی آنجا متوجه می‌شوند، اینها چه برنامه و نقشه ای برایشان کشیده اند، مقاومت میکنن و بدون هیچ سلاح و قدرت نظامی و سیاسی تلاش می‌کنند تا حقشان را پس بگیرند. 

آنها هم با انواع سلاح شروع می‌کنند به مبارزه و نابودی ساکنان اصلی آنجا، زنان و کودکان را  در جلوی چشمان تمام مدعیان حقوق بشر می‌کشند و.... 

در سکوت و خفقان تمام مدعیان حقوق بشر... 

الان بعد از هفتاد سال که ساکنان اصلی سرزمین متوجه شده اند که چگونه باید با اشغالگری آنها مبارزه کنند و آنها را از سرزمینشان بیرون کنند.... همه کسانی که تا الان ساکت بودند، یادشان آمد که باید از حق مظلوم دفاع کرد و کشتار کار بدی است و  صلح بهتر از جنگ و خونریزی است. و....