آرزوهای بزرگ.!

هفته پیش دخترم قرار بود از طرف دانشگاه برای مراسم سالگرد شهادت سردار سلیمانی به  کرمان برود، متاسفانه ظرفیت پر شد و نوبت دختر من نشد. روز مادر که خبر حادثه تروریستی گلزار شهدای کرمان را شنیدیم به همه چیز فکر می‌کردم، به هر چیزی ....

 نمیدانستیم برای شهدای این حادثه  ناراحت باشیم یا خوشحال بابت این توفیق... دخترم  خیلی ناراحت بود و غبطه می‌خورد به حال شهدا و می‌گفت حیف که  ما لیاقت نداشتیم....

به او گفتم از بین هزاران نفری که رفتند قسمت و نصیب همان تعداد محدود شد ،. تو هم  اگر   میرفتی، لزوما شهید نمیشدی ولی بین خودمان باشد از ته دل خوشحال بودم که نرفت... 

دختر من بیست سال بیشتر ندارد در اوج جوانی و با کلی امید و آرزو و مطمئن هستم جوانان زیادی با طرز فکر او هستند... 

و این را ساعات و روزهای بعداز حادثه اثبات کرد که دوباره خیل عظیم جمعیت بدون هیچ ترسی به سمت مزار سردار سلیمانی  رفتند... 

در این میان و با وجود چنین  مردم و جوان‌هایی که شهادت آرزویشان هست و به حال شهدا غبطه می‌خورند، دشمنانی  داریم در اوج  ذلت و حقارت و کج فهمی  و فکر می‌کنند می توانند مردم ما را از مرگ و  شهادت بترسانند. مردمی که الگو و رهبر و همه چیزشان امام حسین است و چه زیبا سردار سلیمانی فرمودند ما ملت امام حسینیم ، ما ملت شهادتیم..!...